ŞÜKÜR KAVUŞTURANA...

Ben sık yazamıyorum arkadaşlar ya da yazmama fırsat vermiyorlar diyelim:P İnternetteki problemimiz hala tam olarak halledilmiş değil.Mesela dün gece internet yoktu,sabah dua ederek açtım bilgisayarı internet olsun diye ve karşınızdayım.

Uzun süre yazmayınca hem köreliyorum hem de yazacaklarımı hatırlamak ve toplamak zor oluyor.

Bu sene ramazandan bişey anlamadım.Ramazanın ikinci haftası Enes in anaokuluna başlaması ile hayatımın seyri değişti.Onbeş gün okula taşındım.Sabah gitmediysem öğlen almaya gittim.İlk günler öğlene kadar yuvada oturdum.Benim gibi bekleyen diğer annelerle dostluklar kurdum.Bana çok bağlı olduğu için kolay alışmayacağını biliyordum.Ama ben daha da zor olacağını düşünmüştüm.O kadar da olmadı.Çok ihtiyacı vardı böyle bir ortama.Sosyal bir çocuk olmadığı için zorlandı.Çünkü kimseden bişey istemez,bana istettirir;kimseden yardım kabul etmez,edenleri tersler sırf benim yardımlarımı kabul ederdi.Haliyle bişey oluyor "öğretmenime sen söyle",tuvaleti geliyor,tutuyo....Bunları uzatmak mümkün ama son derece de gaza gelen bir çocuk Enes."Artık büyüdün,sen abisin,bebek değilsin"; ya da yaptığı faaliyetleri çok beğendiğimizi ifade etmemiz onu çok heveslendirdi.

Birgün kalktık yine.Ben bekliyorum "okula gitmiycem "diye kırk dereden su getirecek diye.Bir de baktım ki Enes diyor ki:

"Anne senin aşağıya inmene gerek yok.Büyüdüğüm için ben kendim inip servise binerim."

Nasıl yani...Kulaklarıma inanamadım.Bu lafı okula başladıktan bir hafta sonra söyledi.Doğru mu anladım diye bir daha tekrar bile ettirmedim.Birden vazgeçer ,tılsım bozuklur falan diye...P

İşte böyle ramazanın son haftası oldu.Temizlik,iftar yemekleri derken bitti,gitti bu sene de ramazan.

KPSS sınavım iyi geçmedi.Enes okula başlayınca daha kolay çalışırım diye düşünmüştüm.Yanlış düşünmüşüm.Hem Enes in okula yeni başlaması,hem de Emin i babanesine bırakıp gittiğim için benden intikam alması ve eve geldikten sonra burnumdan getirmesi sebebiyle sınava iki hafta kala ben hiç kitap açamadım.Sınava tarihe,geometriye hiç çalışmadan ,matematikten ise ilk 3-4 konuya çalışarak girdim.Türkçeyi de sınava girmeye karar verince çalışmıştım.Üzerinden iki ay geçince bilgiler unutulmaya başlamıştı bile hafızamda.Eskisi gibi değil hafızam.Yaş ilerledikçe zormuş böyle şeylerle uğraşmak.

Gelelim Emin cephesine...

Emin evde öyle huysuz,öyle mızmız ve her tarafı karıştırıcı bir çocuk oldu

ki...Yetişemiyorum.Enes yok fakat benim akşama ayaklarımın altı şişiyor resmen.Enes varken Emin fırsat bulamıyormuş evi karıştırmaya.Şimdi ise çocuğu engelleyemiyorum resmen ve toplamakla da bitmiyor.Kapıları kilitlemekten hoşlanmıyorum onun için bütün odaların kapısı açık.Çekmeceleri iple bağlıyorum ama onları bile açabiliyor.Ama işini sessiz hallediyor.Yanımdan uzaklaşıp da sesi çıkmıyorsa anlıyorum ki...Halletti yine bir yerleri.Gittiğimiz yerlerde de hiç sesi çıkmıyor.Sessiz sessiz oralarda da çekmeceleri hallediyor ama insanlar ağlamadığı ve sesi çıkmadığı için "Ne kadar usluuuuuuuu!!!" demiyorlar mı!!! İnandıramıyorum evde bana kök söktürdüğüne...

Bir de abisinin küçük sandalyesi vardı.Emin o sandalyeyi öyle sahiplendi ki,Enes elini bile vursa bas bas bağırıyor.Konuşmayla hiç uğraşmıyor benim oğlum.Anca el ,kol hareketiyle ağlama ve bağırmayla işini hallettiriyor.Şu an uyuyor da ben de bu yazıyı rahat yazabildim.yoksa 3 günde mi biterdi ,4günde mi biterdi bu yazı bilmem.