İnna lillahi ve inna ileyhi raciun...

Eşimin babanesi salı günü vefat etti.Sünnet telaşımıza bir de cenaze ve başsağlığı telaşı eklendi.Bu işler çocuklu için hele de 11 aylık hareketli Emin le hiç de kolay olmadı.Hala da devam ediyor gelme gitmeler.Hafta sonu da bu şekilde geçecek sanırım.

Emin ,hala iyileşemedi.Gündüz ağlamaları yerini gece ağlamalarına ve uykusuzluklarına bıraktı.Doktor "sünnet yerinin kızardığını ve onun acı verebileceği söyledi".Antibiyotik verdi.Cenaze evinde herkes çok yorulup gece nasıl deliksiz uyuduğunu anlatırken ,ben ise üç gecedir birbuçuk saatlik uykuyla ayakta durmaya çalışıyorum.Başım çok ağrıyor.Bir de Enes kalabalığı hiç sevmiyor.4-5 gündür yoğun kalabalık onu çok bunalttı.o da acısını benden çıkarıyor.Çok yaramaz,hırçın,huysuz ve söz dinlemez oldu.Ben acısını kimden çıkarsam bilmiyorum.

Allah rahmet etsin.Ne kadar ölen kişi yaşlı da olsa,insan ölümü yakıştıramıyor.Sanki hep yaşayacakmış gibi düşünüp bu dünyaya yatırım yapmış olduğumuzdan öteki dünya soğuk geliyor ya da insanı korkutuyor.Ne kadar yaşarsak yaşayalım hepimizin gideceği yer orası...