ŞANS MI-TALİHSİZLİK Mİ BİLEMEDİM........?!!!!!!!!!
Kendi şahsımıza ait bir arabamız yok.Ara ara babamın arabasını,daha az sıklıkla da eşim yanımda oldukça kayınbabamın arabasını kullanıyordum.Son zamanlarda babamın arabasını alıp tek başıma çoğu yere gitmiştim.Ama iş kayınbabamın arabasını kullanmaya gelince değişiyordu.Hem eşim,hem de kayınvalidem tek başıma alıp arabayı kullanmama izin vermiyorlardı.Ne zaman bir yere gidecek olsak kayınvalideme "araba kapıda duruyor.Yürüyerek ya da otobüsle (her neyse) mi gideceğiz araba dururken? derdim.O da "evet olmaz.Araba dursun,bişey mişey olur ben korkarım.Çoluğunuz çocuğunuz var" derdi...
Dün kapı çaldı.Kayınvalidem bir akraba ziyaretine gittiklerini söyledi."Sen de gel"dedi.Ben de "hava çok soğuk.Eminle bu havada dışarı çıkamam.Arabayla gidersek gelebilirim" dedim."Olmaz" dedi.Zaten hep olmaz dediği için bende her fırsatta arabayla gitme isteğimi tekrarlıyorum.Sora da "kendine güveniyorsan gel" dedi.Allah ım yanlış mı duymuştum.Kulaklarıma inanamadım.Bir daha da sormadım.Hemen içeri girdim.Eşimi aradım."Annen izin verdi.Arabayla gideyim mi?"Gideceğimiz yer de yakın.Herkes bu arada gitti.Eşim de" izin verdiyse git o zaman" dedi.Ben hemen hazırlandım.Hazır arabayı da almışken yolumun tam aksine olmasına rağmen market alışverişi mi de yaptım.Gideceğim yere vardım.Arabayı parkettim.Bu konuda ayrı bir acemiyim.Bir de kayınbabamın arabası babamın arabası gibi küçük de değil.Onun için ayrı bir zor benim için...
Çıktım yukarı.Oturduk.Arabayla geldiğimi söyledim.Millet dalgada.Kayınbaban kızacak falan filan...Neyse kalkma zamanı geldi.Arabaya kimin binip kimin binmeyeceğine sıra geldi.Ben dedim "kimse binmesede ben alınmam.Nasıl geldiysem öyle de giderim inş..."
Neyse binmez diye düşündüğüm kayınvalidem,alt komşum(hamile),başka bir akrabamızın kızı,ben ve Emin bindik.Ben şimdi kayınvalidem ilk defa izin vermiş ve arabama binmiş ya....Kendimi ispatlayacağım ya....Hava kararmış ve yağışlı.Okullar dağılmış her yer insan ve servis aracı.........Arabayı çalıştırdım.Dönüş yapmam gerekiyor.İki tarafı da kaldırımlı bir yol.Önce öne aldım.Benim hesabım tek seferde dönüş yapabileceğimdi.Alışmışım babamın küçük aracına.Olmadı.Geri alıp tekrar ileri yapmak için vitesi geriye takıp gaza bir bastım.....Trank,
trunk.......Eyvahlar.....Ne oluyorlar.....
Ben dedim arabanın arkası göçtü.İnip arkaya bile bakmadan gideyim.Evde bakarız ne olduğuna....Bu arada bende karizma sıfır,ayaklar altında,kafamdan aşağıya da kaynar sular döküldü.
Gitmeye çalışıyorum.Har,hur diye sesler geliyor.Araba zor gidiyor.İçeridekiler korkulu,ben korkulu.Az kenara çektim.Korkunun ecele faydası yok.İnip bir bakayım dedim yediğim halta...Bir de inip bakarım ki....Egzoz yerde...Ne yapacağım şimdi.Hemen eşimi aradım.İnanamadı.Gülüyor."Sıkma canını" dedi."Hallederiz".Neyse koca fırçası yemedik diye seviniyorum.Yanımdan geçenler akıl veriyor.Bazıları beni iyice korkutuyor."İleri alırsan egzoz arabanın içine girer arabayı patlatır,geri al......"Orada öylece bırakacağım.Eşim gelip halletsin diye.Yolun tam kenarında değil araba.Biraz kenara çekmek lazım.Arabanın başında soğuk ve yağmurda beklerken bir taksici geldi.İndi aracından.Yattı arabanın altına.Ne yaptı ya da nasıl bağladıysa ekzozu tutturdu."Bu şekilde eve rahat gidersiniz" dedi.Ama ben korktum bir kere."Yok" dedim.Araba burda dursun.Bindik bize yardım eden taksiye.Taksici diyor."Abla sizin gibiler olmasa hiç iş yok.Birisi tekeri patlar değiştiremiyor.Taksiye biner.Birisi ekzozu düşer takamaz taksiye biner.Bize de iş oluyor"..."Sağol" dedim içimden, "moral veriyorsun...."
Eve geldik.Arabanın anahtarıyla ruhsatını hemen kayınvalideme verdim ki kayınbabam gelip benden alırken utanırım da adamın yüzüne bakamam.Görmesin beni....
Bir kayınbaba arabası hikayesi de burada bitti.Artık kayınvalidem de rahat,bende.Ne ben bundan sonra araba kapıda duruyor.Arabayla gidelim derim.Ne de kayınvalidem yok der.Ancak eşim yanımda olduğunda sürerim kendi arabamız olana kadar....
İşte arkadaşlar...Bu da arabayı vermeyen kayınvalidemin şansı mı,talihsizliği mi bilemedim?İçine mi doğuyordu dersiniz?
Uyumaz uyumaz akşam saatlerinde çizgi film izlerken böyle uyuya kalır...(Yalnız ayağa dikkat...)
Okula gitmek için süsleniyorsun ve resim çekmemi istiyorsun.Ben gözümü zor açıyorum yavrum.Kardeşini de olaya dahil ediyorsun ama o da benim gibi tam uyanamamış.
Anne babanın yokluğunda kardeşini teselli ediyorsun.(Biz hacdayken ananede çekilmiş bir poz)
Arap kıyafetlerinizi giyip dolaşıyorsunuz evin içinde...Sizi bu kıyafetlerle görenler de sünnet olduğunuzu sanıyor.
Sabah sabah konser veriyorsunuz ve bana zor anlar yaşatıyorsunuz.Hayır hayır şarkılarınızı dinlemek çok hoşuma gidiyor ama apartmandakiler daha uyanmamışken çalmak istiyorsunuz.Uyuyan kimse kalmasın herkes uyansın...Zor tutuyorum ikinizi saat 10.00 a kadar...
"Kıyafetimi kendim giyeceğim" diyorsun.Çok güzel bu isteğin.Bende izin veriyorum.Sonuç bir paçaya sokulmuş iki bacak ve şaşkınlık...Güldürüyorsun beni...Sonra da "anne sen giydir" diyorsun...
Başına bişeyler geçirmeye bayılıyorsun ve şebeklik yapıyorsun.Bana da bu görüntüleri çekmek düşüyor...
Çadır kurup oyun oynuyorsun.Saklanıyorsun."Anne ben nerdeyim" diye bir ses...ve
Abin çalar da sen hiç kusur kalır mısın?
Sıra gelir suluboya yapmaya.Enes çok isteklidir suluboya yapmaya.Ama nedense daha biz bitirmeden Enes bitirmiştir ve "bu etkinlikten sıkıldım" sesleri yükselmeye başlar......
Sabah sabah artistlik pozları verilmeye devam edilir bıkmadan usanmadan...Annenin de hoşuna gitmeye başlar bu durum.Uyku muyku kalmamıştır artık annede bu pozlar karşısında.Oğlunu öpüp koklama vaktidir artık vakit...:)
İstekli Enes in isteği geçmeden önce...
Sağ tarafta "Altınoluk" ve altın kaplama Kapı n .....
